Inget harita basa jaman olol lého, jaman tikotok dilebuan téa. Mun geus waktuna balik sakola, kuring mah sok tara loba kamamana, unggal-unggal gé sok langsung balik ka imah. Sakapeung mah balik ti sakola téh sok bari ngagugusur bal, pédah wéh kuring mah unggal isuk saacan asup kelas téh sok mengbal heula jeung barudak di lapang sakola anu sakurilingna pinuh ku tangkal bougenvile. Kabayang deui imah kuring nu baheula, sekat kamar gé lain ku témbok, tapi make harbot. Kamar cai téh baheula mah aya di hareup deukeut buruan, hareupeun kamar cai aya lahan saeutik biasa sok dipaké tempat nyeuseuh ku Indung kuring. Tempat nu baheula sok dipaké nyeuseuh téh ayeuna mah geus jadi ruang tamu, nyaan nineung mun nginget-nginget baheula mah. Di tempat nyeuseuh éta téh baheula mah aya bak cai leutik, mun teu salah ukurana 60 ka 90cm. Gigireun bak aya kompa cai, témpat nyeuseuh éta gé baheula mah teu dituruban, teu maké kenténg teu make asbés. Jadi mun hujan téh sok rada cérét ka hareupeun kamar. Da hareupeun kamar téh aya jajalaneun leutik, baheula sok dipaké ngariung, saur jeung kulawarga palebah sasih shaum. Mun geus balik sakola, nepi imah gé sok tara loba nyarita, kuring sok langsung nyoro ka dapur nyiar sangu, ari geus wareg mah sok der ulin deui kaluar jeung barudak.

 
Picture
BAGI siapa saja yang menyukai kawih Sunda, dapat dipastikan bakal mengenal atau sekurang-kurangnya mendengar nama: Mang Koko (alm). Seorang guru, santri, sastrawan, penulis, jurnalis, organisator, pencipta lagu, pembaharu karawitan Sunda, dan patut menjadi suri tauladan bagi praktisi seni di zaman sekarang. Mang Koko telah sukses mencipta kawih untuk anak-anak sampai tingkat dewasa, sehingga lebih dikenal sebagai maestro karawitan, dan karya-karyanya berupa kawih, tembang (pupuh rancag), sekar tandak, gending karesmen, dll., abadi sampai kiwari. Karya-karyanya masih bergema di panggung-panggung, radio, dan televisi. Nama aslinya Haji Koko Koswara (lahir di Indihyang, Tasikmalaya, 10 April 1917 dan wafat 4 Oktober 1985). Mang Koko adalah putra tunggal dari pasangan Siti Hasanah dan Muhammad Ibrahim Sumarta, yang bergaris keturunan Sultan Banten/Sultan Hasanuddin. Namanya begitu wangi, semerbak di Indihyang dan mengaharumkan nama Bandung. Pada bulan Februari 2004, Dinas Pendidikan Kota Tasikmalaya pun menggelar sebuah acara pangéling-éling atas jasa Mang Koko, dengan tajuk “Nguniang ti Indihiang, Padungdung Nanjung di Bandung”. Dari acara tersebut, jelas bahwa Mang Koko menjadi kebanggaan masyarakat Tasikmalaya, sebagai kota kelahirannya dan tempat mengawali penitian karirnya yang gemilang.